Geschiedenis
Geschiedenis
De molen in Sint-Joris-Weert wordt reeds vermeld in geschriften uit de 12e eeuw. Toen werd de loop van het riviertje de Nethen gewijzigd om de molen van het nodige water en verval te voorzien. Later werd de molen een bovenslagmolen, die door de eeuwen heen verschillende eigenaars én activiteiten kende, afhankelijk van de economische situatie van het moment.
In 1908 kocht Victor Vanden Bempt, maalder bij de toenmalige eigenaar Emile Boon, de watermolen en aanliggende gronden: een molenaarsfamilie was geboren. De nieuwe eigenaar installeerde een cilindermolen met een hogere maalcapaciteit en beperkte zich niet enkel tot de productie van bloem: er werd een kleine bakkerij opgericht en er werden ook veevoeder en meststoffen verkocht.
In 1933 nam Victors zoon Germain Vanden Bempt het roer in handen. Hij begon met de uitbouw van de molen, van zuivere watermolen tot een mechanische maalderij aangedreven door een dieselmotor (33 pk), gecombineerd met het waterwiel.
In 1937 werden de gebouwen uitgebreid met een graanmagazijn en de bijhorende plaats om het graan te reinigen. Er kwamen ook twee nieuwe cilindermolens bij.
Tijdens de oorlogsjaren werd de dieselmotor in de molen omgebouwd tot een energiebesparende motor, omdat er toen zeer weinig brandstof voorhanden was. Na de oorlog werd de bakkerij stopgezet en ging men verder als industriële molen.
In 1950 werd beslist om het transport van de molenproducten te laten gebeuren door een "pneumatique" (luchttransport), een innovatie in België. Een nieuwe silotoren werd verder opgetrokken om de opslagcapaciteit van tarwe drastisch te verhogen.
In het begin van de jaren '60 werd de productie van veevoeders en meststoffen volledig stopgezet om vervolgens door te gaan als zuivere bloemmolen. In 1966 werd dan een volledig nieuw molengebouw gebouwd en Molens Vanden Bempt kocht nieuwe machines aan in Italië, alsook een bulkwagen om de bloem los te kunnen afleveren bij de bakkers.
In 1983 nam Jozef Weckhuysen, schoonzoon van Germain Vanden Bempt, samen met zijn zoon Luc Weckhuysen het roer over. Al vrij snel werden er extra bloemsilo's en een kortmeelsilo gebouwd, en er kwam ook een nieuwe combi-bulkwagen om zowel zakgoed als losse bloem samen te kunnen leveren.
In 1987 werd de opslagcapaciteit van tarwe uitgebreid met drie polyestersilo's.
Het gebouw waar graan gereinigd wordt, werd gerenoveerd in 1990. De oude molengebouwen werden eveneens volledig gerestaureerd (het oudste gebouw dateert van 1551) en aangepast aan de huidige normen.
In 1998 werd een nieuwe weegbrug van 18 m lang (capaciteit: 60 ton) in gebruik genomen om de steeds langer wordende wagens te kunnen wegen.
Vanaf 2000 is het Luc Weckhuysen die de molen verder beheert. De maalcapaciteit wordt sindsdien systematisch verhoogd en de molen wordt stapsgewijs op PLC-sturing overgeschakeld. Simon Weckhuysen, reeds de vijfde generatie Vanden Bempts, ging vanaf 2008 in opleiding bij zijn vader Luc.
In 2010 werd een nieuw waterrad geplaatst voor de productie van groene elektriciteit.